الهی، اگر ستّار العیوب نبودی. ما از رسوایی چه می‌کردیم؟

الهی، به حق خودت حضورم ده و از جمال آفتاب آفرینت نورم ده!

الهی، وای بر من اگر دانشم رهزنم شود و کتابم حجابم!

الهی، راز دل را نهفتن دشوار است و گفتن دشوارتر!

الهی، گرگ و پلنگ را رام توان کرد، با نفس سرکش چه باید کرد؟

الهی چون تو حاضری چه جویم، و چون تو ناظری چه گویم.

الهی، روزم را چون شبم روحانی بگردان، و شبم را چون روزم نورانی‌!

الهی، آن که تو را دوست دارد، چگونه با خلقت مهربان نیست.

الهی، «یا من یعفو عن الکثیر و یعطی الکثیر بالقلیل»، از زحمت کثرتم وا رهان و رحمت وحدتم ده!

الهی، چگونه گویم نشناختمت که شناختمت، و چگونه گویم شناختمت که نشناختمت.

الهی، خودت آگاهی که دریای دلم را جزر و مد است؛ «یا باسط» بسطم ده، و «یا قابض» قبضم کن!

الهی، دست با ادب دراز است و پای بی‌ادب؛ «یا باسط الیدین بالرجمه، خذ بیدی!»

الهی، از نماز و روزه‌ام توبه کردم؛ به حق اهل نماز و روزه‌ات توبة این نااهل را بپذیر!

الهی، به فضلت سینة بی‌کینه‌ام دادی، به جودت شرح صدرم عطا بفرما!

الهی، هر چه بیشتر دانستم نادانتر شدم، بر نادانی‌ام بیفزا!

الهی، تو پاک آفریده‌ای، ما آلوده کرده‌ایم.

الهی، اگر بخواهم شرمسار، و اگر نخواهم گرفتار.

الهی، دل بی‌حضور، چشم بی‌نور است، نه این صورت بیند و نه آن معنا.

الهی، شکرت که فهمیدم که نفهمیدم.

الهی، نه خاموش می‌توان بود و نه گویا؛ در خاموشی چه کنیم، در گفتن چه گوییم؟

الهی، در بسته نیست، ما دست و پا بسته‌ایم.

الهی، کیست که موفق به زیارت جمال دل آرایت شد و شیدایت نشد.

الهی، کی الله گفت و لبیک نشنید.

الهی، اگر خدا خدا نکنیم چه کنیم، و اگر ترک ما سوا نکنیم، چه کنیم؟

الهی، شکرت که می‌گویم شکرت.

الهی، ای آشنایم، تو خود دانی که بیگانه‌ام، بیگانه‌ترم کن. خوشا به حال مؤمن که غریب است!

الهی، مراجعت از مهاجرت به سویت، تعرب بعد از هجرت است، و تویی که نگهدار دلهایی.

الهی، تو رادارم چه کم دارم؛ پس چه غم دارم.

الهی، به حرمت سر و سامان گرفتگانت این بی‌سر و پا را آواره‌ات کن!

الهی، شکرت که دوستانت را دوست دارم و دشمنانت را دشمن.

الهی، ما هر چه کنیم کم است و تو هر چه دهی بسیار؛ «یا من یعطی الکثیر بالقلیل!»

الهی، ادراک مفاهیم اسما که بدین پایه لذت بخش است، ادراک حقایق آنها چون خواهد بود؟

الهی، داراتر از من کیست، که تو دارایی منی.

الهی، شکرت که توشه‌ای جز توکل ندارم.

الهی، به نعمت حضور، قلبم را از خطور ذنوب بازدار!

الهی، به حرمت راز و نیاز اهل راز و نیازت این نا اهل را سوز و گداز ده!

الهی، رویم را نیکو کردی، خویم را هم نیکو گردان