دره کامفیروز تقریبا تک محصولی است و غالب کشت آن نوعی طلای سفید است که  به آن برنج می گویند.این نوع طلای سفید نسبت به سایر انواع مشابه خود بسیار مرغوب استو جواهان زیاد دارد. وجود همین طلای سفید موجب شده است تا کامفیروزیان کمتر به سراغ علوم و فنون و حرفه های جدید بروند.مردم کامفیروز در طول سال از اوقات بیکاری زیاد برخوردارند تقریبا می شود گفت در این سالها اگر سال خوب باشد 3 ماه از سال را بطور جدی کار می کنند و اگر سال بد و خشک باشد 2 ماه. و لذا زمان نباید برای آنها ارزش زیادی داشته باشد به همسن سبب کارها به کندی پیش می رود گاه ا آدم احساس می کند که آنها در گذراندن وقت مشکل دارند.این اوقات زیاد بیکاری به ذات خود یک تهدید جدی نسبت به سلامت روانی و اخلاقی آنان محسوب می شود . صنایع دستی و خانگی رواج چندانی ندارد البته به استثنای رونق کمرنگ قالی بافی . به نظر می رسد زنان کامفیروزی نسبت به خانمهای نواحی سر حد چهار دانگه و همچنین زنان عشایر از راحتی و رفاه بیشتری بر خوردارند . آنان لیاسهای گران قیمت به تن می کنند و پوشیدن آن نوع لباس ها که از پارچه های گلدار و یا زرباف بسیار زیبا و گران قیمت تهیه شده است به آنها ابوهت و شکوه خاصی می بخشد. آنها در معاشرت و گفتگو آزادی زیاد دارند و بعضا در مجالس قلیان می کشند و سخن های بزرگ به زبان می آورند.منطقه نمونه گردشگری بهشت گمشده در این بخش قرار دارد.

اگر هم دنیا به سر آید،ای حافظ آسمانی آرزو دارم که تنها با تو و در کنار تو باشم و چون برادری هم در شادی و هم در غمت شرکت جویم همراه تو باده نوشم و چون تو عشق ورزم زیرا این افتخار زندگی من و مایه حیات من است.ای طبع سخن گوی من اکنون که از حافظ ملکوتی الهام گرفته ای به نیروی خو نغمه سرایی کن و آهنگی ناگفته پیش آر زیرا امروز پیرتر و جوانتر از همیشه ای

منبع:http://homayeojesaadat.parsiblog.com