دکترآزما دانشگاه هاروارد

ما از طريق

لمس فيزيکي پيوند مي‌خوريم

براي ما انسان‌ها لمس کردن بخش بزرگي از نحوه تعامل با ديگران است؛ مثلا در ابتداي روز دست همکارانمان را مي‌فشاريم و يا عزيزانمان را در آغوش مي‌گيريم. اهميت لمس کردن از همان بدو تولد شروع مي‌شود.

وقتي نوزادان به دنيا مي‌آيند، پزشکان به مادران پيشنهاد مي‌کنند که اغلب آن‌ها را در آغوش گرفته و به اين طريق به آن‌ها احساس آرامش را منتقل کنند تا رشد سالمي داشته باشند.

از طرفي، پوست بزرگ‌ترين عضو بدن ماست و حس خوب و بد لمس را به مغز ارسال مي‌کند. هنگامي که در تماس‌هاي خوشايند مانند در آغوش گرفتن قرار مي‌گيريم، مغز هورمون اکسي‌توسين ترشح مي‌کند و احساس خوبي پيدا مي‌کنيم. تحقيقات نشان مي‌دهد که لمس عاطفي قشر اوربيتوفرونتال¹ را فعال مي‌کند. اين ناحيه از مغز با رفتارهاي عاطفي و اجتماعي و همچنين يادگيري و تصميم‌گيري درگير است.

همچنين لمس کردن مي‌تواند براي آرام کردن پريشاني‌هاي افراد، موثر باشد. يک مطالعه در سال 2017 نشان مي‌دهد که در آغوش گرفتن و نوازش کودکاني که مضطرب هستند اثر تسکين‌دهنده‌اي دارد. مطالعه‌ي ديگري نشان مي‌دهد که لمس انسان ممکن است حتي به مبارزه با عفونت‌ها کمک کند.

حالا بياييد موقعيتي را تصور کنيم که نمي‌توانيم با ديگران تماس فيزيکي داشته باشيم. اين پديده، گرسنگي پوست² يا محروميت از لمس ناميده مي‌شود و به شرايطي اطلاق مي‌شود که عليرغم ميل درونيمان، نمي‌توانيم به اندازه‌‌اي که نياز داريم، با ديگران تماس فيزيکي داشته باشيم. مثلاً اوضاع قرنطينه در همه‌گيري کرونا را خاطرتان هست؟ يا حتي ممکن است کودکاني که تحت پوشش خيريه‌ها و بهزيستي هستند يا سالمنداني که در بيمارستان و خانه سالمندان هستند هم رخ دهد.

علائم گرسنگي پوست معمولا با علائمي مثل احساس فشار، اضطراب، افسردگي، رضايت کم، مشکل در خواب و خستگي همراه است. برخي متخصصان مواردي مثل استفاده از پتو، ماساژ، گوش دادن به ويدئوهاي ASMR، مرور خاطرات مثبت، داشتن حيوان خانگي، ارتباط با خانواده و استفاده از تماس ويديويي و ورزش کردن را پيشنهاد کرده‌اند.