یک فوریت طرح «انتخاب شهرداران توسط مردم در شهرهای بالای دویست هزار نفر» این هفته در مجلس ایران به تصویب رسید. این طرح بحث‌های زیادی برانگیخته و مخالفان و موافقان مختلفی دارد. طرح «انتخاب شهرداران توسط مردم در شهرهای بالای دویست هزار نفر» با امضای?? نفر از نمایندگان به مجلس شورای اسلامی ارائه شده و ??? نماینده به یک فوریت آن رای مثبت دادند. تا کنون انتخاب شهردار بر اساس ماده ?? قانون شوراها بر عهده شوراهای شهر بوده است. از همین رو تصویب طرح تازه اعتراضاتی را از سوی اکثریت نمایندگان شورای شهر اعم از اصول‌گرا و اصلاح‌طلب به همراه داشته است. مخالفان طرح بیان می‌کنند که تصویب این طرح به معنای تعطیلی شوراها یا تبدیل شوراها به نهادی کاملاَ تشریفاتی خواهد بود.اما مهرداد بائوج لاهوتی، عضو کمیسیون عمران مجلس که در گفت‌وگویی با خبرگزاری فارس ، خود را طراح اصلی این طرح معرفی کرده و «افزایش قدرت و اقتدار شهردار» را علت ارایه این طرح عنوان کرده است.
مخالفان طرح معتقدند که انتخاب شهردار و نظارت بر عملکرد وی بر اساس قانون یکی از مهمترین وظائف شوراهاست و این قانون ، اصل شورا ها را زیر سوال میبرد ، که البته حق با آنهاست و موافقان آن معتقدند که این روش سازو کاری امتحان شده در بسیاری از شهرهای دنیاست ، که البته این ها هم درست می گویند ، اما واقعیت ماجرا چیست ؟ ؟
واقعیت این است که بر اساس قانون انتخاب شهرداران بر عهده شوراهاست و شوراهای شهرها نمایندگان مردم هستند اما واقعیت مهمتر این است که متاسفانه در بسیاری از شهرها فرایند انتخاب شهرداران و نحوه نظارت بر آنان بیش از کاربردی بودن سیاسی شده و بیشترین لطمات را بر پیکر مدیریت شهری وارد آورده است . حتی در برخی از کلان شهرها یا مراکز استان ها هر چند ماه یا هر سال شاهد عزل و انتخاب یک شهردار بوده ایم و سردرگمی کارشناسان و مدیران میانی شهرداریها و معوق ماندن تصمیمات از اصلی ترین اتفاقات این شهرداریها در سالهای گذشته بوده .
از سوی دیگر دوران کوتاه شهرداری باعث اخذ تصمیمات کوتاه مدت شهری میشود که برنامه های دراز مدت شهرها را زیر سؤال برده است . شهرداران ناچار به انجام لابی های قوی با اعضاء شوراها هستند تا شهردار بمانند و این لابی ها طبیعتا خرج از کیسه شهروندان است .
مدیریت شهری به ثبات نیاز دارد و به رضایت عمومی شهروندان و متاسفانه شوراها در نمایش این رضایت عمومی ضعیف عمل کرده اند .
انتخاب شهرداران با آرای مردم اگرچه کاری است که ماهیت اساسی شوراها را زیر سؤال می برد اما شاید بتواند شمشیر نظارت های خارج از چهارچوب را از سر شهرداران برداشته و ثبات را به مدیریت شهری برگرداند . شاید بتواند باعث آینده نگری بیشتری در برنامه ریزی های شهری شود و باعث شود تا در برخی از شهرها بالاخره کسی به شهروندان بیاندیشد و رضایت آنان باعث ماندگاریش شود .
انتخاب شهرداران و سپردن امور به شوراها بسیار پسندیده است به شرط آنکه اسباب دموکراسی در فرآیند مدیریت شهری فراهم باشد و هر شهروندی نتوایند ردای نمایندگی شهر بر تن کند .
در هر صورت دوران سعی و خطاست ، این روش را هم امتحان کنیم شاید روزی به نتیجه ای برسیم که شهرها تاوان آن را نپردازند
مفهوم منظر شهری ، سطوح و عناصر تشکیل دهنده آن
منظر یک شهر مجموعه ای از عوامل طبیعی و مصنوع است که تحت تاثیر ویژگی های خاص طبیعی ، فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی آن شهر خاص شکل گرفته و محل به عینیت درآمدن مشخصات خاص آن شهر است .
منظر شهری به عنوان مقوله ای مطرح د رکیفیت و مطلوبیت شهرها ، واقعی و عینی بوده و حاصل مشاهده و درک مظاهر گوناگون و ملموس شهر اعم از بناها ، فضاها ، فعالیت ها ، صداها ، بوها و . . . هنگام مواجه شهروند با پدیده شهر ( در مقیاسهای مختلف ، اعم از دیدن شهر از دور دست یا هنگام قرار گرفتن در شهر و یا حتی استقرار در بناها ) است . در درک پدیده منظر شهری تمام حواس انسان فعال هستند . منظر شهری صرفا دربر دارنده نمای ساختمانها و عناصر قابل رؤیت نیست ؛ بلکه صداها ، بوها ، انواع عناصر طبیعی و مصنوع ، خواه ثابت و خواه متحرک را در بر گرفته و در کل شامل تمام آن چیزهائی است که توسط حواس انسان قابل درک است .
منظر شهری در مقیاس کلان : این منظر هنگامی مطرح می شود که ناظر بواسطه حضور در مکانی خاص ، کل شهر و یا بخش وسیعی از آن را مشاهده میکند . منظر شهری در این مقیاس به طور مشخص در رابطه با ویژگی های طبیعی ، فرهنگی و تاریخی شهر قرار می گیرد . آنچه در این مقیاس دیده می شود ترکیب کلی بافت شهر و نظم و استقرار آن ، توده های ساختمانی ، فضاهای باز اصلی ، رنگ ، شکل خط آسمان یا عناصر طبیعی شاخص است .
منظر شهری در مقیاس میانی : این منظر هنگامی مطرح می شود که ناظر درون بافت شهری قرار می گیرد . خیابانها ، نمای ساختمان ها ، ارتفاع بدنه ها ، فعالیت های جاری در آن ، وسائل نقلیه ، رفتارها و تراکم جمعیت انسانی ، درختان و فضاهای سبز ، تقاطع ها و . . . اجزاء اصلی منظر شهری در مقیاس میانی هستند . در این مقیاس ، بافت ها و بناهای تاریخی شهر که دربردارنده بخش مهمی از هویت تاریخی شهر هستند ، نقش مهمی در تشکیل منظر شهری می یابند .
منظر شهری در مقیاس خرد : این منظر هنگامی مطرح می شود که ناظر نزدیک ترین مواجه را با شهر دارد . در این حالت ناظر بواسطه دید محدودتر بر روی اجزا متمرکز می شود . منظر شهری د راین سطح در قالب عناصری نظیر اجزاء تشکیل دهنده نمای ساختمانها ، جنس ، رنگ و بافت مصالح ، سایه روشن های بدنه ها ، پنجره ها ، اجزای تشکیل دهنده کف در پیاده روها ، باغچه ها ، عناصر خرد مبلمان شهری ، جزئیات معماری در فضاهای پیاده و . . . تبلور یافته است . جزئیات برخاسته از ویژگی های بومی و سرزمینی ، نقش مهمی در هویت مندی شهر می یابد .
منظر شهری مطلوب و نظام یافته باعث ایجاد احساسی خوشایند از زندگی در محیط شهری شده و یکی از عوامل اصلی در ارتباط بین شهر و شهروند است . هنگامیکه منظر شهری دستخوش آشفتگی ، سردرگمی و بی هویتی است ، این احساس به شهروندان نیز منتقل شده و بصورت رفتارهای ناهنجار شهری در محیط شهرها نمود میابد و از سوی دیگر ارتباط منطقی میان آنان با شهر را از بین میبرد .
منبع :http://urbanfurniture.blogfa.com
دون تردید تعیین اصول دقیق مکان یابی فعالیتهای مختلف در شهر به دلیل ماهیت پویای مسائل شهری بسیار دشوار است. هدف اصلی از سلسله اقدامات برنامه ریزی کاربری اراضی شهری تأمین رفاه اجتماعی و اقتصادی شهروندان است. معیارهای مکان گزینی که در راستای هدف فوق قرار می گیرد عبارتند از: الف) سازگاری: یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی کاربری اراضی مکان یابی مناسب کاربریها و جداسازی کاربری های ناسازگار از یکدیگر است. مثلا سعی می شود کاربریهایی که آلودگیهایی از قبیل دود، بو و صدا تولید می کنند دور از مناطق مسکونی، فر هنگی و اجتماعی استقرار یابد. در مقابل فعالیتهایی که مکمل یکدیگرند درکنار یکدیگر مستقر می شوند. کاربریهای سرویس دهنده با ترتیب اولویت همجواری نیز مشخص می شود. برای نمونه در ضوابط مربوط به کاربری مسکونی سرویس دهنده مکان یابی کاربری های (فضای باز،گذران اوقات فراغت و کاربری تفریحی مثل پارک)، بهداشتی و درمانی، آموزشی و تجاری به ترتیب از اولویت همجواری برخوردارند. ب) آسایش: فاصله و زمان از جمله عوامل مهمی هستند که در اندازه گیری میزان آسایش و راحتی انسانها به شمار می آیند. چرا که به دنبال تأمین آنها سهولت دسترسی به خدمات شهری که یکی از اهداف مهم برنامه ریزی شهری است میسر می شود. چگونگی دسترسی به خدمات شهری مورد نیاز ساکنان و دوری از کاربری های مزاحم و ناسازگار از مولفه های مهم آسایش تلقی می گردد. ج) کارایی: یکی از عوامل اصلی تعیین کننده مکان کاربریها در شهر، الگوی قیمت زمین شهری است، به لحاظ اینکه هر کاربری از لحاظ اقتصادی و سرمایه گذاری تابعی از قیمت زمین و هزینه های متصور بر آن است که بر اساس شیوه تحلیل هزینه و منفعت معین می شود. د) مطلوبیت: مطلوبیت و دلپذیری در برنامه ریزی کاربری اراضی شهری یعنی تلاش در جهت حفظ و نگهداری عوامل طبیعی، ایجاد فضاهای باز و دلپذیر، چگونگی شکل گرفتن راهها، ساختمانها و فضای شهری. ه) سلامتی: اعمال ضوابط محیطی و بهداشتی مناسب برای کاهش آلودگی حاصل از کاربریهای مختلف و رعایت استانداردهای بهداشتی برای تأمین سلامتی محیط زیست انسانی یکی از اهداف مکان یابی کاربری ها است. منظور از شهر سالم رعایت همه کاربری ها با توجه به تراکم و سرانه مطلوب و رعایت استاندارد ها و معیارهای سرانه است، در جهان امروز حفظ سلامتی و وجود شهر اجتماعی سالم در تبیین کاربری های شهری نهفته است . و) استاندارد های ایمنی: هدف از این معیارها، حفاظت شهر در مقابل خطرهای احتمالی است. خطر بلایای طبیعی مانند سیل، زلزله، طوفان و عوامل غیر طبیعی. مانند همجواری منطقه صنعتی با منطقه مسکونی که با اصل سازگاری مورد اشاره مغایرت دارد و سایر مواردی که به نحوی باعث تضعیف ضریب ایمنی و امنیت شهر می گردد
منبع این قسمت و یادداشت قبلی :http://planning-d.persianblog.ir
عناوین یادداشتهای وبلاگ
بایگانی
دوستان
.jpg "دوستانه")