سالهاست که کشور ایران با معضل مهاجرت روستاییان به شهرها و به دنبال آن بیکاری و تبدیل تولید کنندگان محصولات کشاورزی و دامی به مصرف کننده و در نتیجه با تورم مواجه است برای مقابله با این معضل مسوولان ذیربط تبلیغات گسترده ای انجام می دهند که این تبلیغها بیشتر مشکلات و معایب شهر نشینی از جمله ترافیک وهوای آلوده  و مزایای روستا نشینی از جمله هوای سالم و آرامش و محیطی عاری از شلوغی و سر و صدا را شامل می شود و در این میان از انواع امکانات بهداشتی و آموزشی و رفاهی و تفریحی و غیره در شهرها ونبود این امکانات در روستاها هیچ بحثی نمی شود.

اگر در سالهای اخیر به پدیده مهاجرت از روستا به شهر دقت کرده باشیم متوجه می شویم که برخی از روستاییان به عدم مهاجرت و سکونت در روستای خودشان متمایل شده اند ولی این امر نتیجه تبلیغات نبوده بلکه در طی این سالها اقداماتی از سوی بنیاد مسکن انقلاب اسلامی در روستاها انجام شده است که اهالی روستاها را به سکونت در روستای خود امیدوار کرده است و حتی در بعضی از مناطق منجر به بازگشت روستاییان از شهرها به روستای خودشان شده است

این اقدامات عبارتند از

1- طرح هادی و بهسازی روستاها( خیابان کشی و تعریض کوچه های باریک و اسفالت آنها)

2-اعطای وام احداث مسکن

3- سند دار کردن ساختمانها و زمینهای روستاها با همکاری سازمان ثبت اسناد و املاک کشور

که از میان این طرحها مورد اول یعنی خیابان کشی بیشتر مورد توجه اهالی بوده است ولی این مورد دارای نقصی است و آن اینکه بنیاد مسکن انقلاب اسلامی اقدام به خیابان کشی و اسفالت آن در روستاها میکند ولی معلوم نیست قانون وظیفه نگهداری و ترمیم خرابی های بعدی را به عهده چه مرجعی گذاشته است بدین ترتیب پس از صرف بودجه های فراوان از سوی دولت و اهالی ، دستگاههایی که فعالیت و خدمات رسانی آنها مستلزم حفاری می باشد اقدام به کندن خیابانهای روستاها می کنند و پس از آن هیچ مرجعی ترمیم خیابان را بر عهده نمی گیرد لذا وظیفه نمایندگان مجلس است که با وضع قانونی خاص دستگاهی را متولی این امر بنمایند