ابوموسی، خوش رنگتر از همه جنوب ایران

این جزیره یکی از جزایر خلیج فارس است که مورد مناقشه ایران و امارات متحده عربی قرار گرفته است.
فاصله زمانی اسکله نیروی دریایی بندرعباس واقع در جنوب غربی بندر تا جزیره ابوموسی به وسیله ناوچه‌های نیروی دریایی بین نه تا ده ساعت است. معمولا ناوچه‌های لجستیکی که تنها وسیله حمل و نقل دریایی آن مسیر به شمار می آیند، هنگام غروب یا آخر شب از بندر حرکت می‌کنند و صبح، هنگام طلوع خورشید یا بعد از آن به جزیره می‌رسند. البته، به وسیله هواپیماهای مسافربری یا باربری ارتش، این زمان به 45 - 30 دقیقه کاهش می یابد.
رفتن به جزیره برای افراد عادی مقدور نیست. نظامی‌ها (برای ماموریت) یا اشخاصی که دارای کار مشخص و دایم و افراد ساکن، حق رفتن به آنجا را دارند. کسانی هم که از طرف فردی یا ارگانی دعوت می‌شوند این اجازه را دریافت می‌کنند.
تاسیسات موجود در جزیره، یک اسکله و حوضچه (رایک) برای پهلو گرفتن کشتی‌های ماهیگیری و نظامی، یک باند فرودگاه و هلی‌کوپتر، یک اسکله‌ هاورکرافت، یک کارخانه آب شیرین‌‌کن برای ساکنان ایرانی و یک آب شیرین‌کن برای اعراب، سردخانه، تاسیسات رفاهی مانند سوپرمارکت، سینمای روباز، مخابرات و مدرسه نیز برای ساکنان وجود دارد.
در جزیره هم ایرانیان هم اماراتی‌ها زندگی می‌کنند. ایرانی‌ها شامل افراد بومی که از سال‌ها قبل در آنجا ساکن هستند که شغل آنها ماهیگیری به وسیله لنچ است و کسانی که برای کار اداری مانند پرسنل فرمانداری، شهرداری، آموزش و پرورش، بخش بهداشت و تعدادی مغازه‌دار (فقط خواروبار) به همراه خانواده‌هایشان در آنجا زندگی می‌کنند.
بیشتر جمعیت جزیره مربوط به نظامی‌ها می‌شود که پرسنل نیروی دریایی، هوایی، زمینی و سپاه هستند. همه اینها به جز نظامی‌ها در شهرکی که متعلق به ایران است، ساکنند.
اعراب نیز در شهرکی که متعلق به خودشان است، زندگی می‌کنند. اعراب فقط یک آب شیرین‌کن متعلق به خودشان دارند. بقیه امکانات متعلق به ایران است و آنها نیز حق استفاده دارند به جز فرودگاه. تا چند سال پیش، هفته‌ای یک بار یک ناو به نام «خاطر» برای اعراب آذوقه و مایحتاج لازم به همراه افراد جایگزین را به جزیره حمل می‌کرد (از امارات) که این ناو در اسکله ایران پهلو می‌گرفت. آنها حق رفت و آمد در شهرک ایرانی‌ها را دارند، حتی شرطه‌هایشان (نیروهای پلیس). اما ایرانی‌ها حق رفتن به محدوده آنها را ندارند.
اوضاع طبیعی
ابوموسی تقریبا بیضی شکل است و مساحت آن حدود 21 کیلومتر مربع است. دور تا دور جزیره جاده‌ای کشیده شده که بین این جاده و ساحل (آب دریا) سنگرها و استحکامات نظامی ایران است (به جز بخش عرب‌نشین). سواحل جزیره در یک بخش (سمت شمالی) شنی و در بخش دیگر (سمت جنوبی) صخره‌ای و سنگی است و بسیار زیبا.
آب سواحل به علت نبود آلودگی بسیار زلال و شفاف است. بستر تمام سواحل دارای مرجان‌های متنوع و گوناگون در اندازه‌های بسیار بزرگ است. تنوع جانوری دریایی در آب های جزیره، بسیار جالب است، به طوری که کوسه، سفره ماهی، لاک‌پشت سبز دریایی، مار ماهی،‌ شاه میگو و انواع جانوران دریایی و ماهیان رنگارنگ از نزدیک مشاهده می شود.
استفاده از این سواحل فقط در یک قسمت برای عموم آزاد است و آن هم ساحل شهرک و اسکله است و بقیه دست نظامی‌ها است و آنها فقط حق تردد در آنجا دارند. به علت سوء استفاده و بی‌توجهی بعضی از افراد این سواحل روز به روز خراب‌تر و آلوده‌تر می‌شد تا جایی که زباله در بعضی اکناف این کناره‌ها انبوه شده بود.
عمق سواحل ابوموسی در بیشتر نقاط کم است و در بیشتر نقاط، بستر دریا شیب بسیار ملایمی دارد تا جایی که هنگام مد، عمق آب از کنار خشکی تا 300-200 متر آن طرف‌تر تقریباً به اندازه 2 متر باقی می‌ماند و در هنگام جزر، در بعضی جاها تمام مرجان‌ها و بستر دریا کاملا بیرون از آب قرار می‌گیرد. به دلیل همین عمق کم، مرجان‌ها صدمه‌پذیرند. محیط خشکی جزیره شبیه دیگر نواحی جنوب ایران است و در آن به جز پرندگان دریایی چند نوع پرنده کوچک مانند گنجشک وجود دارد. مار، عقرب، لاک‌پشت، چند نوع مارمولک و آگاما)نوعی سوسمار کوچک) نیز در آنجا مشاهده میشود.
در جزیره فقط یک کوه بلند مخروطی شکل به نام کوه «طوا» وجود دارد. این کوه از سطح جزیره 800-700 متر ارتفاع دارد.
بقیه جزیره تپه ماهور و دشت است. بعضی از برجستگی‌ها، تپه‌های شنی بسیار زیبایی مانند تپه‌های کویری است که اکثر آنها در کنار ساحل شکل گرفته‌اند. جای جای جزیره پر است از استحکامات نظامی.
از جزیره در روزهایی که هوا شرجی نباشد، کوههای رأس‌الخیمه امارات را به خوبی می‌شود دید و با قایق موتوری تا آنجا 3 ساعت بیشتر راه نیست.
آب و هوای جزیره در فصل گرما بسیار گرم و شرجی است اما از اواخر پاییز تا اوایل و اواسط بهار، هوا بسیار مطبوع است. به جرأت می توان گفت در هیچ جای جنوب ایران، دریایی به خوش رنگی و هوایی لطیف‌تر از ابوموسی نیست.
منبع :www.dehkadehonline.com