مدیریت جدید روستایی، بر ظرفیت­های جوامع محلی، با اداره دقیق مکان و بهره برداری از منابع آن متکی است. در مقطع کنونی با جهانی شدن ارتباطات و تمرکز سرمایه­ها، کارکرد دقیق توسعه روستایی و محلی، مبارزه در مقابل احساسات نومیدی و فرد­گرایی است. مجموعه مدیریت باید با ارائه راهکار­های مفید و ابتکار در عمل برای سازندگی سرزمین تلاش کند  مدیریت محلی باید درک توسعه محلی، بروز ابتکار­ها، جمع­گرایی و مشارکت در امور را آموزش دهد. یک مدیریت محلی کارآ، فکر کردن در محیط را می­پروراند و عامل تحلیل مشکلات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی فضا­های روستایی می­شود. مدیریت جدید روستایی افزون بر ایجاد توسعه محلی عمل کردن را می­آموزد و تمامی این موارد با با توانمندی­های جمعی میسر می­گردد. مدیریت همراه با استفاده از روش­های علمی و صلاحیت­دار در تطابق با محیط زیست اقتصادی، به­طور مستمر در تغییر و نوآوری است. این روش مدیریتی مدام در جستجوی کسب قدرت و جایگاه برای جوامع محلی است تا یک نظم اجتماعی جدید را برای روستا­ها ایجاد نماید و تقسیم بسیار عادلانه قدرت و منافع توسعه در محل فراهم گردد. در چنین مدیریتی استثنا­طلبی پذیرفته  نمی­شود زیرا مدیریت دارای یک مفهوم سازندگی است .بنابراین در برنامه­ریزی­های توسعه روستایی باید به مدیریت نوین روستایی برای نوسازی روستایی توجه داشت زیرا از این طریق می­توان شناخت لازم برای برنامه­ریزی توسعه و اجرای آن در محیط روستا را عملی کرد.

      به طور کلی منظور از مدیریت نوین روستایی در این وی لاگ تشکیلاتی است که به دنبال تصویب «قانون تشکیلات وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران» در سال 1375 و نیز «قانون تأسیس دهیار­های خودکفا در روستاهای کشور» در سال 1377 در عرصه مدیریت روستایی کشور به وجود آمده است. طبق قانون، شورا به عنوان نهاد تصمیم­گیر، برنامه­ریز و سیاست­گذار و دهیاری به عنوان بازوی اجرایی شورا و مسوول اجرای امور روستا شناخته شده است.

     تأسیس این دو نهاد عمومی غیردولتی نشانه­ای از حرکت به سوی اجرای «نظام نوین مدیریت در روستاها» است که می­تواند تحول شگرفی در فرایند توسعه مدیریت روستایی ایجاد نماید. جایگاه مناسب قانونی دهیاری و قابلیت‌ها و کارکردهای متعدد و متنوع آن باعث شده که در برنامه چهارم توسعه، واگذاری برخی از وظایف دستگاه‌‌های اجرایی به عهده دهیاری‌ها نیز پیش‌بینی شود. دهیاری‌ها به عنوان یک نهاد محلی،‌ رابط میان نهادهای دولتی و مردمی، بازوی اجرایی شوراهای اسلامی در نظام مدیریت نوین روستایی،‌ ارائه کننده بسیاری از خدمات و تسهیلات عمومی و رفاهی، تقویت‌کننده روند توسعه اجتماعی و فرهنگی، بسترساز شهرهای آینده و کنترل کننده روند مهاجرت از روستا به شهرها، حافظ امکانات زیربنایی احداث شده در نواحی روستایی و تقویت کننده روند توسعه کشاورزی می‌باشند.

بدین ترتیب با توجه به تغییر و تحولات کنونی در نظام مدیریت روستایی، در مباحث نوین مدیریت روستایی پنج نکته زیر اساسی بشمار می­رود:

1.  ایجاد ساختار مناسب برای ورود به مبحث جایگاه و نقش مدیریت روستایی که در مباحث علمی مدیریت، به عنوان سازماندهی روستایی شناخته می‌شود؛

2.  تفکیک مقوله مدیریت روستایی به حداقل تعداد واحدها و مباحث و تعریف دقیق آن­ها به شیوه‌ای که بتواند به کارشناسان در بهره‌گیری کامل از دانش موجود یاری رساند؛

3.  تأکید بر بهره‌گیری کامل از مباحث مدیریتی که کارایی آن­ها در موارد دیگر به اثبات رسیده است؛

4.  بهره‌گیری از فنون تصمیم‌سازی به شیوه‌هایی که مشوق پذیرش آن­ها در الزامات فعالیت در محیط­های روستایی باشد؛ و

5.  بیان دستاوردهای علمی و آموزشی مدیریت روستایی به زبان ساده و قابل فهم برای روستاییان.