خط مشی گردشگری پایدار موارد زیر را شامل می شود که در یک پروژه ی گردشگری روستایی رعایت این نکات ضروری است و توجه به این اصول، چنین پروژه هایی را در درازمدت با موفقیت بیشتری توام می نماید:

1. برنامه ریزی به گونه ای باشد که یک دیالوگ همیشگی بین بخش دولتی، بخش خصوصی، جوامع محلی و علائق آنها در ارتباط با آینده برقرار نماید .

2. تقویت و تشویق سرمایه گذاری های زیربنایی در بخشهای حمل و نقل، اقامتی و پذیرایی، سرویس های عمومی، بازار یابی و اطلاع رسانی.

3.   گردشگری پایدار احتیاج به منطقه ی آرام و با امنیت دارد.

4.خط مشی ما باید بتواند نیروهای گروه های مختلف هنری، فرهنگی و زیست محیطی را در خدمت توسعه ی گردشگری قرار دهد.

5.   حفظ مناظر زیبا، میراث فرهنگی و تاریخی منطقه.

6.  باید فعالیت های متنوعی را در برگیرد تا موجبات اشتغال همه ی ارکان اجتماع از جمله بانوان را فراهم کند.

7.    انجام آنالیز و تحقیقات منطقه ای شامل نیازهای منطقه از نظر اقتصادی، اکولوژیکی، فرهنگی و اجتماعی.

8.   ایجاد زمینه ی مناسب به منظور مشارکت مردم در اجرای طرح های گردشگری روستایی.

به منظور پایداری گردشگری از نظر زیست محیطی توجه به نکات زیر ضروری است:

1.   مدیریت صحیح بین بخش گردشگری و محیط زیست و روابط فی ما بین.

2.    محدود کردن آن دسته از فعالیت ها که موجب ضربه زدن به منابع و موجودیت آینده ی آنها می شود.

3.    فعالیت های پیشنهادی نباید مناظر با ارزش و محیط طبیعی را تخریب کند.

4.   ایجاد تعادل بین نیازهای جهانگردان، ساکنین محلی و مکان گردشگری.

5.  در نظر گرفتن اثرات توسعه ی گردشگری بر منطقه.

6.   استفاده از منابع انرژی تجدید شونده و وسایل کم مصرف.

7.  سهیم ساختن ساکنین محلی در فرآیند تصمیم گیری و اجرای طرح.

توانایی در جذب گردشگر، و ترغیب به اقامت طولانی تر و دیدار دوباره از محل، تبلیغات مثبت، توانایی در معرفی منطقه و ایجاد شبکه ی اطلاع رسانی اعم از نشانه گذاری راه ها و منطقه، تهیه ی نقشه ها و بروشورهای مناسب از راه ها و نقاط با اهمیت و کلیه ی اقداماتی که باعث شوند تا گردشگر به راحتی مسیر خود را پیدا کند از عوامل کلیدی موفقیت در این زمینه هستند.

سایر عوامل مؤثر در توسعه ی گردشگری روستایی و موفقیت در آن عبارتند از:

1.احداث اقامتگاه های بومی و سنتی و مرمت آثار و ابنیه ی تاریخی و استفاده از آنها به عنوان اماکن پذیرایی و استراحتی.

2. تهیه و تولید غذاها و خوراک های محلی و سنتی.

3.  ایجاد ارتباط بین فعالیت های گردشگری و کشاورزی.

4. جذب مشارکت مردم و نهادهای غیر دولتی (شوراهای اسلامی و دهیاری ها) در جهت سرمایه گذاری در بخش گردشگری روستایی.

5. سوق دادن و جهت دهی به ساختار و امکانات محیطی نسبت به نیازها و خواسته های افرادی که تمایل به استفاده از اماکن تفرجی را دارند.

6. استفاده بهینه از داده های سیمای طبیعی محیط از نقطه نظرهای کاربردی و زیبایی شناختی.

7. حفظ هویت فرهنگی و تاریخی روستاهای منطقه.

منبع :http://www.agroparsco.com