گردشگری روستایی امروزه یکی از مردمی‌ترین اشکال گردشگری محسوب می‌شود. بر اساس گزارش سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) در ایالات متحده امریکا در سال 1992 بیشتر از 70 درصد جمعیت از انواع تفریحات روستایی برخوردار گردیده‌اند (شارپلی، 1380، 5). این در حالی است که گردشگری روستایی یک روند دو سویه اقتصادی را در نواحی روستایی رقم می‌زند که می‌توان دربر گیرنده یک رشد اقتصادی و تنوع فعالیت‌ها از یک سو و همچنین ایجاد اشتغال و درآمدزایی برای ساکنان روستایی از دیگرسو باشد. گردشگری روستایی مازاد نیروی انسانی را در روستا جذب نموده و همراه با آن می‌تواند یکی از فرصت‌های شکل‌گیری توسعه همه جانبه روستایی محسوب شود(سقایی،2،1382). گردشگری روستایی با قرارگرفتن در دو سوی یک جریان گردشگری از یک سو نشان دهنده گردشگری با ویژگی‌هایی همچون انعطاف پذیری، ترکیب و سفارش محصولات گردشگری برای نیازهای انفرادی مصرف کنند بوده(Sehofild, 1996, 334) و از دیگر سو با توجه به ارزش‌ها و اثرات ناشی از این گونه گردشگری رویکری مطرح در کنار دیگر گزینه‌های توسعه همه جانبه فضاهای روستایی محسوب می‌گردد که می‌تواند در حمایت از سیاست‌های کشاورزی و حفظ محیط‌زیست ایفای نقش کند(جوان¹ ،1382).

گردشگری روستایی را می‌توان اینگونه تعریف کرد (( گردشگری روستایی عبارت است از فعالیت ها و گونه های مختلف گردشگری در محیط های مختلف روستایی و پیرامون آنها که در بردارنده آثاری ]  مثبت /منفی [ برای محیط زیست روستا]  انسان/ طبیعی [ می باشد ))(سقایی،43،1382). بدیهی است این چنین برداشتی از گردشگری روستایی می تواند زمینه های مختلف فعالیت های گردشگری چون سکونتگاهها ، رویدادها ، جشنواره ها ، ورزش ها و تفریحات گوناگون را در بر گیرد که در محیط روستا شکل می گیرند ( soteriades,2002,617). در این بین شرایط طبیعی ، مورفولوژیکی ، عناصر اقلیمی همراه با ساختار اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی محیط روستا اشکال گوناگون و متنوعی از روستا ها را به وجود می آورند که هر کدام به لحاظ فیزیکی ، تیپ معماری ، نوع مسکن ، الگوی سکونت ، نوع معیشت ، آداب و رسوم و سنت ها از یکدیگر متمایز می باشند . این وجه تمایز و وجوه مختلف روستاها خود خالق جاذبه های است که گردشگران روستایی را به بازدید از این مناطق علاقمند و آنها را هر از گاهی به مسافرت به این مناطق وا می دارد ( رضوانی ، 1374 ، 105 ). گردشگری روستایی را می توان از دو منظر مختلف مورد توجه قرار داد از یک سو محیط های روستایی و پیرامون آنها این فرصت رامهیا می کنند تا گردشگران فارغ از هیاهوی شهری و سیطره تکنولوژی در بطئن سنتی روستا زمانی را به فراغت بگذرانند و از دیگر سو در کنار آن ، اقتصاد روستایی وابسته به زمین می تواند راههای تنفس دیگری را تجربه کند . در این میان هر چند گردشگری راه‌حلی برای تمامی مشکلات نواحی روستایی محسوب نمی‌شود ولی یکی از شیوه‌های است که می‌تواند اثرات اقتصادی مهمی داشته باشد و به نوعی می‌تواند به کند شدن روند تخلیه سکونتگاه‌های روستایی و جریان مهاجرت جمعیت روستایی کمک کند. از دیگر آثار گردشگری روستایی مواردی است که در زیر بدان اشاره می‌شود:

1- ایجاد اشتغال برای نیروی مازاد کار و ایجاد فعالیت‌ها برای کار مازاد

2- تنوع اقتصاد روستایی در کنار دیگر بخش‌های اقتصادی

3- بالابردن سطوح درآمدی خانوارهای روستایی

4- ایجاد تقاضا برای محصولات کشاوری و دیگر محصولات حاصل از فرآوری کشاورزی(سقایی،3،1382).

بطورکلی گردشگری روستایی از یک سو قابلیت اقتصاد سرمایه‌داری را در تصرف فضاهای جدید و ادغام آنها را در چرخه مصرف باز می‌نماید که در آن راهبرد کالایی شدن نواحی روستایی به عنوان بخشی از اقتصاد زیبا شناختی معاصر محسوب می‌گردد(Kneafsey , 2001,763) . از دیگر سو گردشگری روستایی نتیجه یک مفهوم فراگیر از گریزهای شهری است که در سیطره سرمایه‌داری رهیافت پسافوردیسم را در عبور از نگرش تک محور در نواحی روستایی، در قالب کنش پذیری اقتصادی- اجتماعی که می تواند زمینه ساز درآمد و اشتغال باشد در تلفیق با صنعت زمینداری به اجرا می‌گذارد(Hell, 1999, 195